Að vera “straight” í samfélagi

Stórt hlutfall Íslendinga njóta Facebook í dag. Einsog við vitum, eigum við að gefa grunupplýsingar um okkur sjálf eða kynningu eins og nafn, aldur, pólitíska afstöðu o.fl. þegar við byrjum í Facebook. Meðal annarra er atriði hvort við höfum áhuga á karlmönnum eða konum. (Interested in: Men, Women)

Að sjálfsögðu þurfum við ekki að gefa upplýsingar ef okkur þykir óþægilegt, en þar sem ég er mjög gefandi (?) manneskja í eðli mínu, seti ég merki bæði á “Men” og “Women” þegar ég gekk í Facebook-samfélag fyrst. Ég túlkaði þessa spurningu einfaldlega þannig hvort ég vildi eignast bæði stráka og stelpur sem Facebook-vini.

Eftir nokkra daga sagði sonur minn, sem var 17 ára á þeim tíma, við mig: “Pabbi, af hverju ertu að merkja bæði karlmenn og konur?”  Hann sagði vinir hans bendu sig á það. Ég svaraði eins og ég hélt í byrjun að ég þurfti ekki að takmarka Facebook-vini eftir kyn fólks. Þá sonur minn og stelpan mín (14 ára) sögðu; “Nei, nei, það þýðir að pabbi leitar að báðum karlmanni og konu!”  Ég mómælti þeirri skoðun en ég tapaði.  Og ég ákvað að sleppa það atriði frá persónulegrum upplýsingum um mig.

Sem prestur skrifaði ég oft í dagblaði á undanfarin ár um mál sem vörðuðu giftingu samkynhneigðarfólks eða fordóma innan kirkjunnar gegn fólki af samkynhneigð. Ég styð við að samkynhneigðarfólk gifti sig í kirkju með blessun Guðs eins og annað fólk nýtur venjulega.

Og hugsanlega út af því spýr fólk sem ég mæti stundum; “Ertu samkynhneigður?”.  Þetta gerist ekki alltaf, en eftir því sem ég man núna, 3-4 sinnum í síðasta eitt ár.
Staðreynd er sú að ég er gagnkynhneigður maður, bara einfaldlega. 

En spurning eins og “Ertu samkynhneigður?” er “tricky” á nokkurn veginn.  Ef ég svari með “ !! ” merki eins og “NEI! Ég er alls ekki!”, þýðir það að ég vil aðskilja sjálfan mig í burt frá samkynhneigðarfólki enda slíkt er jú ekkert annað en tjáning mín af  fordómum gegn því. Ég segist ekki vera með neina fordóma sem varða samkynhneigð, en a.m.k. ég er ekki með slíka með vitund mína (Maður getur verið með fordóma án þess að vera meðvitaður um þá.), því mig langar ekki að svara spurningunni á þennan hátt.

Mér þykir hins vegar einnig óþægilegt ef fólk í kringum mig misskilur mig eins og ég væri samkynhneigður maður. Ástæðan er mjög einfald. Ég er fráskilinn maður undanfarin tíu ár (Guð!! 10 ár nú þegar!!  ) en mig langar til að deila lífi mínu sem er eftir með einhverri góðri konu ef Guð leyfir mér það. Mér sýnist það sé ekki eftirsóknarvert að ég bý einan þegar ég verð kominn í 65 ára aldur. Ég á engan ættingja hérlendis nema tvö börn, en börnin eiga að fara í burt frá mér til þess að lífa lífi sínu (eins og ég gerði sjálfur til foreldra minna).

Þess vegna er að eignast eigin kærustu æðri í forgangsröð í lífsáætlun minni - lengi - en það hefur reynst að vera mjög erfið barátta hingað til. (Gamall, trúaður á skrýtinn hátt, útlenskur, lágvaxinn, alvarlegur maður sem talar ekki prýðilega íslensku, er ég! ) Og til þess að leiða barátuna til hagsbóta minna þarf ég að losa við hindrun sem mest. En ef “góðar konur í framtíðarsýni mínu” misskilja þannig að ég væri samkynhneigður maður og fara fram hjá mér vegna þess, mun það vera hin stærsti “disaster” fyrir mig!!  

Þess vegna er ég búinn að ákveða að svara þegar einhver spurði mig hvort ég sé samkynhneigður: “Nei. Ég er gagnkynhneigður” - í rói, friði og brosi og "STRAIGHT". 

Dag í dag er margt orðið flóknara eins og að panta kaffí (Kaffi eða decaff? Með sykur eða ekki? Með ljómi eða ekki? Einfald eða tvöfald? ) eða pizzu (8, 10 eða12 tomma? Þrenns konar ofanálagi í boði - hvað viltu? Tilboð með góssi? Fjölskyldutilboð?) og ekki síst um að hvernig strákur (eða stelpa) nálgast góða manneskju fyrir sig –“Einhleyp, gift eða í sambandi? Gagnkynhneigð eða samkynhneigð? Fyrrverandi karl eða "original"?  Með börn eða ekki? Íslensk eða innflytjandi? Ofsatrúuð, trúuð, áhugalaus eða “anti”-trú? Smoke eða nonsmoke? ....o.fl.

Jæja, en þetta er það sem við gjarnan borgum fyrir mannréttindi og fjölbreytileika í samfélagi okkar. 

 

„Fangaskipti" í kreppunni

Þessar fréttir virðast að gleðja geðþótta nokkurs fólks sem finnst gaman að vera hart í garð útlendinga á Íslandi. “Sjáið, Bandaríkjamenn gera sama til Íslendinga”.

En er það málið? Bandaríkin eru alls ekki “dream land” eins og við vitum alveg nóg ( þó að ég sé frekar hrifinn af Bandaríkjunum og fólk þarna sjálfur. En það er annað mál.) Það er ýmislegt sem er ótrúlegt (neikvætt) í Bandaríkjunum. Það má segja hið sama um Bretland, Þýskaland eða Japan. Réttlætist eitthvað í samfélaginu okkar með því að benda á vandræði í nokkurri þjóð og segja “hann gerir þetta, hún gerir þetta” ? 

Í fréttunum tjáir Páll Þór vonbrigði þitt og reiði til aðstæðna í Bandaríkjunum. Eigum við að taka skilaboð hans sem afsökun til þess að Íslendingar gera sama til útlendinga hérlendis? Eða eigum við að taka þau sem ábendingu á eitthvað sem ætti ekki að eiga sér stað hvar það sem er? 

Ég vil ekki halda í dómsgreind minni á ábendingu eins og “UK gerir þetta” eða “USA gerir hitt”. Ég vil byggja dómsgreind mína á mannréttindi, virðileik manna og kærleik, þar sem þau eru leiðarljós fyrir okkur sem skipta málum okkar. 

“Þeir gerðu þetta” “Þið gerðuð hitt” leiðir okkur aðeins í ringulreið af óvirðungu og ávirðingu. Mig langar ekki að sjá Ísland gengur í þessa ringulreið. Mig langar að sjá Ísland gerir eitthvað betra og meira skapandi en í öðrum þjóðum, og kennir Bandaríkjunum um það.  

„Fangaskipti" í kreppunni

Farðu heim, góði minn

Þetta er alvarlegt mál.

Í núgildandi lögum um útlendinga eru set grunskilyrði fyrir dvalaleyfi útlendinga (útan EES) og þau gilda einnig fyrir nánustu (útlenska) aðstandendur Íslendinga.
Megin skilyrði eru að framfærsla viðkomandi, sjúkratrygging og húsnæði er tryggt. Sambúðarmaki telst til nánustu aðstandenda.  

Lög um úlendinga breytast sífellt og ég man ekki hvenær framfærsluskilyrðin voru set æðri en réttindi þess að hjón eða sambúðarmenn búa saman hérlendis.

Að sjálfsögðu skil ég hvers vegna lögin kveðaá framfærslu útlendinga sem skilyrði dvala þeirra. En, STÓR EN, þessi lög voru set þegar aðstæður þjóðfélagsins voru ekki eins og þessa daga. Engin lög eða tryggingarkerfi byggjast á uppgerð (assumption) um stórar kreppur eins og við mætumí samfélaginu.

Því hvort sem Íslendingur eða útlendingur erað ræða, finnst mér rétt og nauðsynlegt að framkvæma lagaákvæði og fleira semvarða framfærslumál með tillitssemi til sér-aðstæðnanna. Reyndar krefjast margir Íslendingar þess að njóta sér- eða öðruvísi afgreiðsluhátta en venjulegt varðandi greiðslu íbúðarlán og fl. Mér finnst þetta bara eðlilegt.

Þá hvað um framfærsluskilyrði útlendinga eða rétt til atvinnuleysibóta?  Hér á égekki við útlenskan mann sem er kominn hingað með tímabundið verkefni, heldur mann sem hefur verið búsetur fast eins og Jonas í fréttunum.

Hugsum hvað gerist til dæmis Bandaríkin segja hið sama varðandi framfærsluskilyrði fyrir dvalarleyfi eins og Jonas á Íslandi? Ef hann og sambúðarmaðurinn hans flýtjast til Bandaríkjanna og sambúðarmaðurinn getur ekki sýnt fram framfærslu sína og því þau geta ekki búið saman í Bandaríkjunum? Þá eiga þau engan stað til að vera með. 

Það sem er óheppilegt fyrir okkur útlendinga er kannski að við höfum engan sem talar sterklega fyrir hönd okkar og semja við valdið um málið. Ég óska þess innilega að viðkomandi valdið sjái um málið með mannlega skynsemi og sanngjarnt viðhorf.

 

Farðu heim, góði minn!

Óhróður settur á bíla

Þetta er ekki bara leiðinlegt að frétta heldur móðgandi eða jafnvel sorglegt. Margt fólk af erlendum uppruna hefur lagt sitt af mörkum í þjóðfélaginu hingað til og mun gera sama í framtíðinni líka. Er þetta svona erfið staðreynd til að viðurkenna? Eða ef það er erfitt, hver er sú ástæða fyrir mann sem gerir það manni erfitt? 

Annars vantar fréttagreinina mikilvægar upplýsongar að mínu mati. Hvað voru mörgum eintökum með óhroði dreift í alvöru? 20 eintök eða 200? Mér finnst þetta atriði snúast að fréttagildi að vissu.... það dregur línu milli gríns og glæpsamlegrar gerðar. 

(til þess að forðast misskilning, segi ég ekki að það sé í lagi ef slíkt er bara grín. Sumt grín er jú glæpsamlegt þegar.)

Óhróður settur á bíla

Blóm

 

 　　　　　　　　　　　　　

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Blóm opnast

í fyllingu tímans

get ekki látið það flýta sér

en kann að vökva
og færa í sólargeisla

kann að bíða
jafnvel biðja

því mér er annt um blómið

 

                                                                                  -  TT; jan. 2009 -

Kærleiksskilaboð í 35 sekúndum

Kærleiksskilaboð í 35 sekúndum á Valentinesday!!

           ****

Kærleikurinn birtist á sorgmæddri jörð til að sanna virði mannkyns.

Kærleikurinn er þunnur þráður sem streymir út úr hjarta hvers og eins okkar, og hann er í eigin lit.
Þræðirnir safnast saman, vefast og búa til stóra súlu sem glitrar í litskrúði.

Kærleikurinn er stór súla sem heldur uppi gráu og þungu þaki heimsins
og gera okkur það kleift að anda ljúfu og ljúftfengu lofti í veröldinni.

Kærleikurinn er sönnun að við erum lifandi manneskjur í tíma og ótíma.


(Innflytjandi á Íslandi)

Kærleiksskilaboð

Ég mun mæta á Kærleikahátíð í hjarta borgarinnar kl. 18:00 á morgun (laugardaginn) á Austurvelli og á að senda skilaboð mín um kærleika til samfélagið – með “einni eða tveimur setningum” ! 

Ég spurði Bergljótu verkefnisstjórann hvort hún ætti bókstaflega við eina eða tvær setningar eða hún ætti við “stutta ræðu”. Bergljót útskýrði mér að erindi myndi ekki vera “ræða” heldur “skilaboð” og hámark tíma sérhvers ræðumanns er ein mínúta. 

Ég geri það grunreglu stranglega hjá mér að virða ræðutíma. Því ef mér er gefið eina mínútu, þá ætla ég að klára erindið mitt innan einnar mínútu. 
Og ég er að glíma við að búa til skilaboð innan einnar mínútu...... hvað á ég að segja..?? 

“Kærleikur er eins og símakort! Án þess getur maður halda í samskiptum við annarra með gsm!” Þetta tekur bara tíu sekandar!! 

Ég óska að sem flest mætumst í hátíðinni!!
  

Íslendingar sam-einast í kærleika
Hátíðardagskrá í hjarta borgarinnar


»HUGMYNDIN er að fólk komi saman í hjarta borgarinnar til að senda jákvæða strauma út í samfélagið. Það er mikilvægt á þessum erfiðu tímum,« segir Bergljót Arnalds, hugmyndasmiður og verkefnisstjóri hátíðarinnar Kærleikar sem haldin verður kl. 18 á morgun, laugardag. 

Hátíðin hefst á Austurvelli með orðum ýmissa þjóðkunnra einstaklinga og pappírshjörtum sem festa má í barminn verður dreift til fólksins. Að því loknu verður blysganga kringum Tjörnina ásamt brassbandi Samúels og félaga sem leikur þekkt ástarlög. Reykvískir kórarkoma þá sameiginlega fram við Iðnó og taka tvö lög undir stjórn Harðar Áskelssonar og að því loknu verður kertum fleytt á Reykjavíkurtjörn.

Meðal þeirra sem hafa boðað komu sína eru biskup Íslands, allsherjargoðinn og Guðmundur Guðmundsson landsliðsþjálfari. Svo hafa rúmlega þrjú hundruð manns boðað komu sína á Facebook-síðu hátíðarinnar.

»Það væri gaman ef fólk myndi koma með rautt með sér. Rautt er einkennislitur hátíðarinnar, litur ástarinnar,« segir Bergljót Arnalds.

- úr Mbl dagsins-