Útlendingar og fatlað fólk

Mér sýnist fréttirnar bendi okkur á tvo punkta:
Í fyrsta lagi er það staðreynd eins og sagt hefur oft að útlendingar eru þegar ómissandi hluti íslenska þjóðfélagsins (ég held það ekki sanngjarnt að segja “ómissandi hluti vinnumarkaðarins”, þar sem manneskja verður að til staðar til að veita vinnuafl).
Ákveðin starfsþjálfun hlýtur að vera nauðsynleg að sjálfsögðu fyrir nýtt starfsfólk af erlendum uppruna. Vona að henni sé sinnt almennilega og í jákvæðan anda.

Í öðru lagi er starf í tengt við málefni fatlaðra ekki vinsælt meðal Íslendinga (þ.á.m. Íslendingar af erlendum uppruna líka). Ég þekki ekki mjög vel en starf í sviði fatlaðra virðist vera ekki vinsælt víða í vesturrænum löndum. Kannski er þetta vegna þess að vinnuaðstæður og kjarasamningur er ekki ánægjuleg fyrir fólk eða vegna þess að fólk sér starfið ekki mjög spennandi o.fl? Eða er þessi tilhneiging eitthvað eðlilegt og óhjákvæmilegt þegar samfélag nokkurt þróist og efnahagslegt afrek er metið mest?
Hvað vantar til að breyta aðstæðunum?

Mig langar til að heyra meira frá þeim sem vinna í starfinu og þekkir vel um málið.

Útlendingar bjarga málum