Mér þykir gaman að íslenskum ljóðum

Lengi var ég búinn að vanrækja það að skrifa í bloggi mitt. Aðal ástæaða var sú að ég var úti nokkrar vikur en allavega vandist ég auðveldlega því að gera enga færslu í blogginu. 

En maður á að vera virkur a.m.k. í helstu áhugamálum sínum (annars hvers vegna lifir maður!?) og ég reyni að ýta mér svo að ég verði virkari aftur hér í blogginu.

Í vetur birti ég ljóð mitt sem hét “Blóm” hér: 

Blóm opnastí fyllingu tímans 

get ekki látið það flýta sér 

en kann að vökva 

og færa í sólargeisla 

kann að bíða 

jafnvel biðja 

Því mér er annt um blómið 

En ég var ekki ánægður með síðastu línu. Það er fáránlegt að segja “mér er annt um blómið” eða “mér þykir vænt um það”, þar sem það er augljóst ef maður les fyrstu línur að ég er hrifinn af blómið. 

Þannig var eg á leit við lokaorð í ljóðinu. Eftir þrjú mánuði fann ég loksins línuna sem hentar því. Nú er “Blóm” lítur út fyrir að vera eins og: 

Blóm opnast í fyllingu tímans 

get ekki látið það flýta sér 

en kann að vökva 

og færa í sólargeisla 

kann að bíða 

jafnvel biðja 

fyrir brosi yfir blómkrónum 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vinsamlegast ekki misskilja mig. Ég er ekki að segja að þetta þjóð sé gott kvæði eða ég sé duglegur í ljóðagerð. (I cannot be that arogant!) 

Það sem mig langar að segja er að það er gaman að semja ljóð og leita að orði sem er rétt og ánægjulegt til að tjá tilfinningu sína og að deila því með öðrum, jafnvel fyrir útlenskan mann eins og mig!    

(Ég játa það að ég þurfti að fá aðstoð frá vini mínum og ljóðkennari minn, Davíð Stefánsýni til að tékka hvort væri rétt að segja “brosi yfir blómkrónum” eða “brosi yfir blómkrónur”. Ég kíkti í mörgum bókum en gat ekki fundið svar sjálfur.) 

Íslensk ljóð eru endalaus gamanefni fyrir mig og áhugaverð. 

Mmmmm, ég elska þau! 

Var rekin vegna þjóðernis

Mér sýnist þetta sé algjörleg mismunun eftir þjóðerni, sem er bannað í helstum mannréttindasáttamálum eins og t.d. hjá SÞ. eða ESB.

Ég er ekki viss hvort þetta sé rétt orðatiltæki á íslensku eða ekki, en “ Réttindi hvílar ekki á þeim sem sofa". Svo ég óska Sigrúnu sterkrar barráttuorku og stuðnings frá sem flesti.

 

 

Var rekin vegna þjóðernis

Baseball is on !!

Baseball is on !!

Æ, we Yankees lost the first game of the season, by 5-10 against Baltimore Orioles. Yes, it is a long season yet. Never mind. 

I am very happy that our Hideki Matsui, who is replacing A-Rod at the 4th batter’s position while A-Rod is on the injury list, made a home-run in this game!!

It’s sad that Giambi is no longer with us. But I love this time of the year. Every team, every player has hope and expectation yet. That is the play-field on April!

I wish good luck for the season to all the ball players.
But still, of course, the Yankees would win the season at last!  

 

Langdregin óvissustaða er mannréttindabrot

Mig langar að vekja athygli á málefnum hóps sem á undir högg að sækja á Íslandi; hælisleitendum. Málsmeðferð hælisumsóknar hérlendis er löng og það getur tekið allt að fjórum árum að komast að niðurstöðu. Í þessu samhengi er rétt að benda á nokkur atriði sem þarfnast frekari umræðu í þjóðfélaginu og úrbóta, t.d.:

1. Réttmæti synjunar um hæli út frá alþjóðlegum skuldbindingum íslenska ríkisins.
2. Lengd biðtíma hjá umsækjanda og lífskjör á þeim tíma.
3. Staða umsækjenda sem fá endanlega synjun um hæli en eiga hvergi athvarf.

Það er einkum þriðja atriðið sem ég vil fjalla um hér. Hælisumsókn er fyrst unnin hjá Útlendingarstofnun en ef úrskurður er neikvæður þá má áfrýja honum ti dómsmálaráðuneytis. Ef ráðuneytið staðfestir synjunarúrskurðinn þá það endanleg niðurstaða. Í synjunar stendur undantekningarlaust að viðkomandi verði vísað úr landi hið fyrsta. Umsækjandi hefur rétt að kæra synjun til dómstóla en aðeins form hans og málshöfðun stöðvar ekki framkvæmd brottvísunar samkvæmt 33. gr. laga um útlendinga.  

Engu að síður getur framkvæmd brottvísunar frestast um ótiltekinn tíma. Hvers vegna? Helstu ástæður þess eru t.d.:

A)    Hætta á ofsóknum eða pyndingum er til staðar í heimalandi umsækjanda (þó að hann uppfylli ekki kröfur til þess að fá stöðu sína sem flóttamaður viðurkennda).
B)    Ekki er hægt að sýna fram á hvaðan umsækjandi kemur eða mögulegt heimaland umsækjanda afneitar honum sem ríkisborgara og neitar að taka við honum.
C)    Sérstakar aðstæður eru fyrir hendi eða mannúðarsjónarmið mæla með því að brottvísun sé frestað.

Á Íslandi eru sex, sjö hælisleitendur núna sem hafa eytt meira en þremur árum í biðstöðu eftir að hafa fengið synjun um hæli. Það er áhyggjuefni að þeir höfðu þegar verið í biðstöðu í tvö til þrjú ár áður en þeir fengu endanlega synjun. Þannig hafa þeir búið við stanslausa óvissu í  u.þ.b. fögur til sex ár.

Um er að ræða hælisleitendur sem fengið hafa endanlega synjun um hæli frá íslenskum stjórnvöldum en brottvísun hefur enn ekki verið framkvæmd af einhverri ástæðu. Mál nokkurra eru ennþá fyrir dómstólum en önnur ekki. Fólk fær bráðabirgðadvalarleyfi, sem skal endurnýja á sex mánaða fresti og myndar ekki grundvöll fyrir búsetuleyfi í framtíðinni.

Ef fólkinu tekst að útvega sér atvinnu á það kost á að sækja um atvinnuleyfi. Núna þegar atvinnuástand er slæmt þá er það fyrirsjáanlegt að vinnuveitandi vilji ráða fólk sem hefur fasta búsetu hérlendis frekar en einhvern sem á það á hættu að vera sendur úr landi fyrirvaralaust, hvenær sem er.

Takist fólki að fá vinnu þarf það að finna leiguíbúð og fóta sig í íslensku samfélagi. Þetta er talið sjálfsagt mál og ég er að mörgu leiti sammála. En við megum ekki gleyma því að viðkomandi lifir í stöðugum ótta við brottvísun og hefur ekki tækifæri til að gera nokkrar áætlanir um framtíðina. Hvernig myndi manni líða í þessum sporum í þrjú til fjögur ár án þessa vita nokkuð hvað yrði um mann eða hvort eða hvenær maður yrði sendur til baka til lands þar sem maður óttaðist jafnvel um líf sitt? Maður gæti ekki hafið sparnað fyrir ellina og maður myndi hika við að gifta sig og stofna fjölskyldu.

Öll glímum við óvissu og erfiðleika einhvern tímann í lífinu og þá verðum við að sýna styrk. En það eru takmörk fyrir því fólk þolir; sérstaklega þegar erfiðleikarnir og andlega þjáningin er ekki afleiðing óviðráðanlegra náttúruafla heldur löggjafar og stjórnsýslu lýðræðisþjóðar. Við verðum að gera meiri kröfur til okkar og hugsa betur um þá sem minna mega sín; það er mannréttindabrot að gera fólki að búa aðgerðalaust milli vonar og ótta árum saman. Viljum við í raun og veru að á Íslandi búi fólk án réttinda?

Ég fékk tækifæri til að heimsækja flóttamannabúðir í Sandholm í Danmörk í vor en þarna voru rúmlega tuttugu Írakar sem höfðu beðið í óvissu árum saman, jafnvel í sjö, átta ár. Hérlendis er viðkvæðið oft: ,,Já, sjáðu þá í Danmörku. Þriggja eða fjögurra ára bið á Íslandi er ekki neitt!“ Eigum við að hugsa svona? Ef nágrannaþjóð býr illa að hælisleitendum og verndar ekki rétt þeirra eigum við þá að hegða okkur eins? Það samræmist vart sjálfsmynd okkar um fullvalda þjóð sem virðir mannréttindi!

Loks langar mig til að minna á að á meðal okkar lifir fólk sem býr við þessar aðstæður; fólk sem óttast á hverjum degi að vera sent fyrirvaralaust úr landi - fólk sem vill aðlagast íslensku samfélagi en fær ekki tækifæri til þess. Krefjumst breytinga til að þessi litli hópur fólks fái tækifæri til að lifa mannsæmandi lífi og taka virkan þátt í íslensku samfélagi.    


(Birtist fyrst í Mbl. 2. mars sl. og síðan í Smugan.is/Smugunni.is)

Hjónavígslur samkynhneigðra leyfðar í Svíþjóð

Þýðir þetta að samkynhneigðarfólk getur gengið í “hjónaband” en ekki í staðfest samvist? Nefnilega hefa samkynhneigðar “hjón” fengið alveg sama viðurkenningu og gagnkynhneigðarhjón? Eða er þetta ennþá “another kind of marriage”? 

Mér finnst þetta ágætar fréttir ef Svíar eru búnir að stíga skref í “ein hjúskaparlög”. 

Hjónavígslur samkynhneigðra leyfðar í Svíþjóð

Framtíðarsýn felur í sér innflytjendur!

Mig langar til að leggja nokkur orð í belg varðandi endurreisn og framtíðarsýn þjóðarinnar. Samkvæmt fréttum um síðustu mánaðarmót voru um 11.000 erlendir ríkisborgarar á íslenskum vinnumarkaði en 1.270 á atvinnuleysisskrá. Það þýðir að 10% erlendra ríkisborgara eru atvinnulausen hlutfallslega er það sami fjöldi og er á landinu öllu, en nú er um 10%atvinnuleysi á Íslandi.

Útlendingar sem störfuðu hér á landi en var ekki bundiðt.d. með fasteignir, fór úr landi fljótlega eftir að kreppunnar varð vart. Ég er ekki með nákvæmar tölur svo virðist sem fjöldinn sem fór hafi verið nokkur þúsund. Samkvæmt fréttagreiningu Fréttablaðsins 9. mars (2.bls.) gerir áætlun Vinnumálastofnunar ráð fyrir ap um mitt ár hafi erlendu vinnuafli fækkað um helming milli ára. 

Í fréttum er yfirleitt fjallað um innflytjendur eins og þeir væru einsleitur hópur en í raun erum við innflytjendur mjög mismunandi, bæði hvað varðar réttarstöðu á Íslandi og hvernig við tengjumst landinu. Mér virðist það bara eðlilegt að fólk af erlendubergi brotið sem ekki var bundið við Ísland nema í vinnu hafi kosið að leita nýrra tækifæra á öðrum stöðum í Evrópu. Það er hins vegar ekki valkostur fyrir alla innflytjendur. 

Þegar fólk af erlendu bergi brotið kom hingað til Íslands bjóst það ekki frekar en Íslendingar við slíkri kreppu sem við stöndum frammi fyrir. Hún var ekki inn í áætlun þeirra. Margir voru því búnir eða á leið að festar rætur sínar á Íslandi og búnir að eignast eignir eins og íbúðir eða bíla. Eins og allir vita er ekki auðvelt að losa slíkar eignir í árferði sem þessu og því hefur hið erlenda fólk, ekki frekar en margir Íslendingar, tækifæri til þess að flytjast búferlum á þessum erfiðu tímum og er því fast hér. Einnig er það fólk eins og flóttamenn eða hælisleitendur sem hafa engan annan stað að snúa til baka.

Ekki má heldur gleyma því að talsverður fjöldi innflytjenda er þegar orðinn íslenskur eða þá að þeir hafa persónuleg tengsl við landið þar sem maki þeirra eða kærasti/a er íslenskur og þar með oft börn. Þeir myndu fremur að vera á Íslandi og taka þátt í endurbyggingu þjóðarinnar.

Þeim hópi tilheyri t.d. ég sjájfur. Foreldrar mínir og ættingjar í Japan spyrja mig ofthvort ég vilji ekki snúa aftur til Japans. Þau eru bara að sýna mér umhyggju en satt að segja brá mér fyrst. Líf mitt á Íslandi er hluti af ævi minni og ég ætla ekki að skipta um búsetu mína svo auðveldlega vegna þess að öldur hafsins virðast óyfirstíganlegar. Fyrir mig snertir þetta einnig virðuleika manns. Og ég vil fullyrða að mörgum innflytjendum líður eins og mér.

Nú er kosningarbarrátta hafin. Áætlanir um endurreisn þjóðarinnar og stefnur um framtíðarsýn munu vera rædd fram að kosningunum og síðan mun hin mikla enduruppbygging hefjast í alvöru. Það sem ég óska eftir er að hver stjórnmálaflokkur hafi tilvist okkar innflytjenda í huga í kosningastefnu sinni, þar sem við erum hluti af íslensku þjóðinni og viljum taka virkan þátt í enduruppbyggingunni.

Málefni innflytjenda ætti að vera sem víðast, helst í sérhverri stefnugrein, eins og menntamál, heilbrigðismál eða atvinnumál, fremur en að móta sérstaka “innflytjendastefnu” utan annarra mála. Þegar við ræðum framtíð þjóðarinnar, eigum við ekki þá hafa framför í hugsjón okkar? 

(birtist í Smugan.is/Smugunni.is fyrst, og í Mbl. í dag)

Til hamingju, nýir Íslendingar!

Mig langar að óska þessum nýju Íslendigum til hamingju!!  
Raunar veit ég ekki hvort það sé einhver sem ég þekki persónulega meðal þeirra eða ekki, en allavega finnst mér það vera stórkostlegt að verða íslenskur ríkisborgari þegar tíminn er jú þungur og harður fyrir alla Íslendinga.

Og ég er mjög forvitinn um hvernig þetta "próf í íslensku" var í rauninni ??
Segðu mér frá því, einhver!!

 

Nítján fá ríkisborgararétt

Athugaverð ákvörðun dómasmálaráðherrans

Mjög athugaverð ákvörðun Dómsmálaráðherrans. 

Hvort sem fólkið verði flutt til Grikklands eftir að allt kemur eða ekki, finnst mér þetta er jákvætt viðhorf við viðhald mannréttinda. 

Frestun á framkvæmd brottvísunar hælisleitenda   27.3.2009

Ragna Árnadóttir dóms- og kirkjumálaráðherra óskaði í gærkvöld eftir frestun á framkvæmd brottvísunar fimm hælisleitenda sem flytja átti úr landi í morgun til Grikklands. Ástæða þess er sú að í ráðuneytinu er nú þegar til meðferðar kæra vegna ákvörðunar um brottvísun til Grikklands. Hefur ráðuneytið af því tilefni leitað eftir upplýsingum um aðstæður hælisleitenda í Grikklandi. Þær upplýsingar hafa enn ekki borist og því hefur ekki verið tekin ákvörðun um það hvort hefja eigi brottvísanir hælisleitenda til Grikklands á grundvelli Dyflinnar-reglugerðarinnar.

- Fréttatilkynning frá Dóms-og kirkjumálaráðuneytinu -

 

"Big 3" ljóðaskáld landsins!!..??...?

Amtsbókasafnið á Akureyri er með fína vefsíðu sína og í henni stendur “ljóð vikunnar” þar sem safnið velur eitt ljóð fyrir hverja viku.

Núna birtir vefsíðan “Big 3” ljóðaskáld landsins og þetta á skilið að heimsækja og skoða !! ... a.m.k. fyrir mig. 

http://www.akureyri.is/amtsbokasafn/ljodvikunnar/nr/6475

Þetta er val Amtssafnsins og mótmæli verða afþökkuð!! 

 

Löng leið til að læra ísenskt mál....fyrir mig

Í gær spurði ég smá-spurninga um málfræði á íslensku og ég fékk svör fyrir spurningunum mínum og athugasemdir frá góðum bloggvinum mínum skömm eftir. Þakka þeim fyrir þau! 

Meðal annarra leiðrétti Soffía, bloggvinur, málfræðilegar villur mínar í færslunni á kurteislegan hátt. Ég þakka henni fyrir það líka. Stundum leiðréttir nokkurt fólk íslensku mína með þeim tilgangi að sýna mér niðrandi viðhorf sitt, en slíkt var alls ekki málið hjá Soffíu.

Mér fannst gaman að skoða atriði sem Soffía benti á, þar sem öllu atriðin voru eins konar “kæruleysi” hjá mér, sem sagt þó að ég sé með málfræðilega þekkingu um þau atriði, samt gerði ég mistökin. Af hverju? Mig langar aðeins að útskýra “af hverju” fyrir ykkur, þar sem þetta gæti aukið skilning ykkar á íslensku sem útlendingar skrifa og tala!  

Sjáið eftirfarandi, sem Soffía sendi mér:  

Smá leiðréttingar (í Bold er leiðrétting): 

“Ég er með eina spurningu, mjög einfalda spurningu sem varðar íslenska málfræði. Ég hef spurt nokkurt (nokkra 1) Íslendinga um hana en er enn ekki búinn að fá skýrt svar (skýr svör 2)”. 

“Ég skammast mín að spyrja svona spurningu (spurningar 3) eftir 16 ára dvalar (dvöl 4) á Íslandi, en mér þykir (þætti 5) vænt um að fá svar án skammaorð (skammarorða 6)!”

1: Þetta gerist hjá mér mjög oft. Ástæðan er einföld. Ég ætlaði að skrifa fyrst “ég hef spurt nokkurt fólk ...” , en síðan skipti í “Íslendinga” á meðan ég var að skrifa, en gleymdi að breyta beygingu lýsingarorðsins. Sams konar villa eins og að gleyma að breyta beygingu orðs eftir eintölu, fleirtölu eða falli sem á að fylgjast með annarri meginbreytingu er kannski algengast hjá mér. 

2: Þetta er eitthvað sem mér finnst erfitt að skilja málfræðilega. Við aðgreinum það ekki mjög skýrt hvort eitthvert orð sé eintala eða fleirtala. Því ég er ekki með “sence” um þetta atriði. 
Einnig erum við Japanir yfirleitt ekki duglegir í að skilja “óákveðið – ákveðið”. Varðandi “a” eða “the” á ensku, segjum við í Japan eins og: “Þetta er málfræðilegt atriði, sem jafnvel leikskólabarn í Bandaríkjunum gerir engar villur á meðan japanskur ensku-bókamenntafræðingur villast sífellt”. 

3: Kæruleysi. 

4: Ruglingur eftir orð “16 ára”. Kom eignarfall ómeðvitað! 

5: Þetta er frekar “advanced” atriði í málfræði, held ég. 

6: Ég var að kanna hvort orð “skammarorð” sé til eða ekki í orðabók, og síðan gleymdi að beygja orðið í eignarfall og fleirtölu. 


Eins og sést hér yfir, finnst mér það erfiðast fyrir okkur (fyrir “mig” a.m.k.) að “synchronizse” allar orðbeygingar innan sekúndu. Þetta er samt betra þegar “ritmál” er að ræða, en um talmál..... æ, næstum “impossible”. Það mun vera auðveldara að venjast því að gera mistök en að æfa mig í “synchrinising” ! 

Jæja, þessi færsla er ekki til þess að afsaka málfræðilegar villur mínar á íslensku, heldur að fá góðan skilning ykkar á erfiðleika okkar útlendinga í að læra íslenskuna. 

Persónulega finnst mér gaman að læra íslesnku og mjög þakklátur fyrir alla hjálp og aðstoð um íslenslkt mál, sem íslenskt fólk í kringum mig veitir mér daglega. Vona að staðan sé sama hjá sem flesti útlendingum sem er að læra íslenskuna núna!